کد مطلب:77495 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
لابنه محمد بن الحنفیه لما اعطاه الرایه یوم الجمل یعنی از جمله ی كلام امیرالمومنین علیه السلام است، از برای پسر خود محمد بن الحنفیه[1] در زمانی كه داد علم جنگ را به او در روز جنگ جمل كه جنگ با عایشه باشد، كه سوار شتر شده بود در روز جنگ: «تزول الجبال و لا تزل.» یعنی از جا كنده می شوند كوهها و حال آنكه تو از جا كنده نمی شوی، در ظاهر خبر است و در معنی نهی است، یعنی اگر از جا بجنبند كوهها، تو باید از جا نجنبی و استوار بر جای خود باشی. «عض علی ناجذك.» یعنی دندان بگذار بر آخرین دندان تو، یعنی همه ی دندانها را بر یكدیگر بگذار و تحمل بكن شدائد جنگ را و بی حوصلگی مكن. «اعر الله تعالی[2] جمجمتك.» یعنی به عاریت در راه خدای تعالی بده كاسه ی سر تو را، یعنی فكر و خیال تو را [صفحه 184] كه در موطن كاسه ی سر تو جا[3] داده شده صرف كن در جهاد خدای تعالی، یا عازم باش كه سرت را در راه خدا بذل كنی در این جهاد، كه البته خدای تعالی زندگی دنیا و آخرت به تو كرامت خواهد كرد. «تد فی الارض قدمك.» یعنی میخ در زمین بكن پای ثبات تو را، یعنی در زمین جنگ[4] ثابت قدم باش و عزم فرار مكن. «ارم ببصرك اقصی القوم.» یعنی بینداز نظر تو را در منتهای امر قوم و ملاحظه كن غلبه ی قوم را كه در آن وقت به چه ذلت گرفتار می شوی. «و غض بصرك» و چشم بپوش از حیات دنیوی و ثابت قدم در شهادت باش كه كشته شدن بهتر است از آن ذلت، یا آنكه در نظر بگیر منتهای خوف و جبن[5] قوم را و چشم بپوش از عدت و كثرت آنها. «و اعلم ان النصر من عند الله سبحانه.»[6]. یعنی به تحقیق كه با آن حالت، البته نصرت از جانب خدا خواهد رسید، قوله تعالی: (و ما النصر الا من عند الله)[7] و قوله تعالی: (و ان جندنا لهم الغالبون)[8]. [صفحه 185]
و من كلام له علیه السلام
صفحه 184، 185.